ورزشی فوق هیجانی، که در آن افراد از سکو توسط کش بانجی جامپینگ به پایین سقوط کرده و توسط این کش حرکات آونگی انجام می‌دهند.
فواید ورزش بانجی جامپینگ بی‌شمارند. بالا رفتن اعتماد به نفس، بیشتر شدن کنترل بر روی اعصاب، از بین رفتن ترس از ارتفاع و همین طور حس کردن نشاطی فوق‌العاده، تنها تعداد اندکی از مواردی هستند که پس از پرش از سکوهای بانجی جامپینگ تجربه خواهید کرد. حتی تجربه‌ی یک بار بانجی جامپینگ اثرات مثبت بلند مدتی را بر روی شما خواهد گذاشت و یکی از معدود ورزش‌هایی است که خاطره‌ی انجام آن، هیچ وقت از ذهنتان پاک نخواهد شد. ورزش بانجی جامپینگ به خاطر این که فشار زیادی به عضلات و مفاصل‌تان وارد نمی‌آورد برای افرادی که مفاصل لگن و زانوهایشان را تعویض کرده‌اند نیز پیشنهاد می‌گردد.
جلیقه‌هایی به نام هارنس که برای محافظت بیشتر باید بپوشید.
ساق بند و قوزک بند که از تجهیزات اجباری به شمار می‌رود.
طنابی با قابلیت فنری که معمولا پوشش پلاستیکی دارد و می‌تواند فشار و شک ناگهانی را تاب بیاورد. این طناب به هارنس و قوزک بند متصل می‌شود.
سال ۱۳۸۶ اولین باشگاه بانجی جامپینگ در ایران ایجاد شد. باشگاه توچال در سال ۸۶ کار خود را آغاز کرد و فعالیتش از سال بعد رسمیت یافت. اولین فردی که طعم هیجان پرش از سکوی این باشگاه را چشید، پیمان ابدی، بدلکار مشهور ایرانی بود.
در این فعالیت گاه از بالای یک جرثقیل به پایین می‌پرید، گاه پرش از روی سکوی بلند با ارتفاع بیش از ۳۰ متر را تجربه می‌کنید و گاهی نیز با هلیکوپتر به هوا برده می‌شوید و از آنجا می‌پرید.
